Id est enim, de quo quaerimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Duo Reges: constructio interrete. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quis istud possit, inquit, negare?

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quis istud possit, inquit, negare? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;
Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.
Quaerimus enim finem bonorum.
Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Certe non potest. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Quos quidem dies quem ad modum agatis et in quantam hominum
facetorum urbanitatem incurratis, non diconihil opus est
litibus-;

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Istic sum, inquit.: Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.
Cur iustitia laudatur?: Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur.

Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.

Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.
Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.